قـــــرآن بــاز کــردم؛ آمــــد کــــه « نـســـو الله فـنـــســـیــهـــم » اســمــش را گـذاشتــم نسـیـان جایی که فــرامــوش مــیــشــود و هر از گاهـی بـه یـاد مــی آیـد
بــرای خــودم مــی نــویــســـم و بـعـد بـرای آدم هـــایــی کـــه بــــخــــوانــنــد و نــپــــرســنــد. دلـــبــسـتــه اش نمــی شــوم؛
اســمــش را گذاشـتـم نســیـان جـایـی کـه فـرامــوش مــیـشـود هــــــمـــــانــــنــــد انـــــســــان مگر آنهـایــشان که ایـمـان آورند